برای حکیمه کوچولو با تمام آرزوهای ریز و درشتش

زان تغافل‌گر چرا ناشاد باید زیستن

ای فراموشان به ذوق یاد باید زیستن

بلبلان نی الفت دام است اینجا نی قفس

بر مراد خاطر صیاد باید زیستن

من نمی‌گویم به‌کلی از تعلق‌ها برآ

اندکی زین دردسر آزاد باید زیستن

خواه در دوزخ وطن ‌کن خواه با فردوس ساز

عافیت هرجا نباشد شاد باید زیستن

چون سپندم عمرها در کسوت افسردگی

بر امید یک تپش فریاد باید زیستن

نیست زین دشوارتر جهدی که ما را با فنا

صلح کار عالم اضداد باید زیستن

زندگی بر گردن افتاده‌ست یاران چاره چیست

چند روزی هرچه باداباد باید زیستن

موج گوهر در قناعتگاه قسمت خشک نیست

تردماغ شرم استعداد باید زیستن

هر سر مویت خم تسلیم چندین جان‌کَنی‌ست

با هزاران تیشه یک فرهاد باید زیستن

بیدل این هستی نمی‌سازد به تشویش نفس

شمع را تا کی به راه باد باید زیستن

- بیدل دهلوی -

.

پ ن: بعدا؟
بعدا وجود نداره!
بعدا چایی سرد می شه...
بعدا آدم پیر می شه...
بعدا زندگی تموم می شه...

.

پ ن: بارون احساس / مهستی

.

خ ن: زندگی فردای بعد از امتحان نیست.
زندگی با رسیدن به مهمونی شروع نمی شه.
زندگی همین الانه. فقط میشه به همین لحظه اطمینان داشت. نه حتی یک دقیقه قبلش یا بعدش!
...
این ها رو مدام برای خودم تکرار می کنم تا اینقدر منتظر "تموم شدن"ها نباشم...
این مدت اتفاقات زیادی رو از سر گذروندم و حالا که کیلومترها از سرزمینم دور شدم حس می کنم مث بچه ایم که می ترسه.
که دنیاش بزرگه و اون کوچیک.
و حس می کنم باز باید بدوم...
و به خودم یادآوری می کنم که زندگی همین دویدن هاست...
و اگه به خط پایان برسی
اونی که از دست دادی زندگیه!

.

خ ن: من عزیز!
خیییلی سال پیش
توی حیاط خونه،
روی پله ها نشسته بودی.
یه هواپیما از بالای سرت رد شد.
و توی خیال پرداز قصه گو، چشمات رو بستی و حس کردی تویی که داری توی اون هواپیما می ری به سرزمینی که خونه هاش مث خونه های کارتوناست!
میخوام بهت یگم که درست فکر می کردی...
و من چند هفته پیش ازون بالا داشتم به پایین نگاه می کردم و در حالی که به اندازه تمام آدم هایی که دوستشون دارم دلتنگ بودم، برای دختر کوچولویی با پیرهن گلدار که بیست و خورده ای سال پیش زندگی می کرد دست تکون می دادم.
من عزیزم!
زندگی از نفسی کوتاه تره. این رو حالا که به نیمه های احتمالی زندگیم نزدیک شدم بیشتر و بیشتر حس می کنم...
تو دیر یا زود آرزوهات رو زندگی می کنی. ولی چیزی که مهمه اینه که تو بفهمی و یادبگیری که آرزوها قرار نیست باعث شادیت بشن.
این تویی که باعثش می شی.

دوستدارت
حکیمه

.